Of ik de wedstrijd gezien heb, vroeg m’n kameraad. Ik weet het eigenlijk niet meer. Ik las volgens mij een boek met een paar mooie hoofdstukken. Ik was soms diep in gedachten verzonken of in een droom en keek af en toe op toen hij in het verkeerde netje lag.

Ik dacht aan de tijden dat m’n controller van de Playstation naar zweet stonk, nadat ik Machlas in Fifa 98 topscorer had gemaakt met 100 goals. Aan de bloedstollende samenvattingen als ik me eindelijk had kunnen inhouden om niet op teletekst te kijken. En als dat dan niet was gelukt, had ik een persoonlijke handleiding om de spanning hoog te houden. Nadat de kabel eindelijk de teletekstpagina op de tv had geladen, stond ik met m’n handen voor m’n gezicht tegen het beeldscherm aan en spiekte ik altijd eerst naar het aantal goals van de tegenstander en bewoog trillend m’n hoofd naar het groene getalletje achter Vitesse.

Het is raar, maar toepasselijk om aan 2004 terug te denken toen we cultheld Peter van Vossen in de herfst van zijn voetbalcarrière nodig hadden om de Gouden Gids Divisie enkel aan te hoeven kijken en vaarwel te zeggen. En aan dat ene seizoen. Iets met hoogmoed en val. Het enige wat ik mij nog goed kan herinneren was een vreemdelingenlegioen in een Volendams uit-tenue en een prachtgoal van Ismaïl Aissati op Woudestein, voordat Bony uit Praag naar Arnhem kwam verhuizen om de Eredivisie te plunderen.

‘En dat is wat ik wil!’, zei ik met gebalde vuisten. Dat Daddy Cool weer in het Gelredome wordt grijsgedraaid.
Ik wil Remco van der Schaaf met een tulband om die loslaat en Guram Kashia met zijn Spartaanse torso veteranen zien eren. Ik wil Didier Martel met z’n centenbak zien draven over het povere gras in het Gelredome. Ik wil Gert Claessens die ballen in het dak van het doel ramt, of een bossie Bobbie Peeters zingen.
Ik wil zelfs die pitbull van een Vreven, waar de tegenpartij naar fiet-fieuwt om zijn staartje, of Kallé Soné die voor een open doel mist in memorabele wedstrijden. Zelfs spelers met grappige achternamen, zoals Knol, Konterman of Dingsdag wil ik liever nu dan ooit.

Het is lelijk om te realiseren dat behoud in de Eredivisie het doel moet zijn met deze spelersgroep. Maar ik snak op z’n minst naar een horrorverhaal met Jos Kortekaas in de spits en onderlinge vechtpartijtjes. Een wedstrijd met een 10-0 op de broek en Philip die een zoen krijgt van Melle Meulensteen als hij hem wisselt. Iets waarbij ik niet in slaap kan vallen. Een cliffhanger. Alles is leuker dan dit hoofdstuk met halflege pagina’s, dt-fouten en loensende letters uit een verroeste typemachine.

Marcel Klerks
20 jaar Vitesse-supporter uit Alphen aan den Rijn